Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

consessus N M

  • 1 cōnsessus

        cōnsessus ūs, m    [consido], a collection (of persons), assembly: meorum iudicum: consessu maximo agere causam: consessum clamoribus implere, V.: a consessu plausus datus: se heros Consessu medium tulit (dat. for in consessum), V.: theatrales gladiatoriique: in ludo.
    * * *
    assembly/gathering/meeting; audience; court; the right to a place, seat

    Latin-English dictionary > cōnsessus

  • 2 consessus

    consessus, ūs, m. [consido].
    I.
    Abstr., a sitting together or with (only post-class.):

    communis ei,

    Lampr. Alex. Sev. 4:

    consessum alicui offerre,

    the permission to sit with one, id. ib. 18; so of permission to sit: liberum habere, Cod. Th. 6, 26, 16.—Far more freq. and class. in prose and poetry,
    II.
    Concr., a collection of persons sitting together, an assembly (in courts of justice, the theatre;

    etc.),

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19; id. Mil. 1, 1; id. Planc. 1, 2; id. Quint. 3, 12 al.; * Suet. Aug. 44; Tac. A. 13, 54 al.; Lucr. 4, 76; Verg. A. 5, 340; 5, 577:

    quibus cum a cuncto consessu plausus esset multiplex datus,

    Cic. Sen. 18, 64:

    in ludo talario,

    id. Att. 1, 16, 3:

    ludorum gladiatorumque,

    id. Sest. 50, 106; id. Har. Resp. 11, 22; cf. in plur.:

    theatrales gladiatoriique,

    id. ib. 54, 115.

    Lewis & Short latin dictionary > consessus

  • 3 consido

    I
    considere, consedi, consessus V INTRANS
    sit down/be seated; hold sessions, sit (judge), try; alight; subside/sink (in); encamp/bivouac; take up a position; stop/stay, make one's home, settle; lodge
    II
    considere, considi, consessus V INTRANS
    sit down/be seated; hold sessions, sit (judge), try; alight; subside/sink (in); encamp/bivouac; take up a position; stop/stay, make one's home, settle; lodge

    Latin-English dictionary > consido

  • 4 cingō

        cingō xī, īnctus, ere,    to go around, surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown: Cingatur (mens) corpore: coronā consessus cinctus est: (navīs) aggere cingit harenae, V.: os cinctum serpentibus. — To surround with a girdle, gird on, gird; esp. pass. with abl, to be girded, be encircled: sacerdotes Pellibus cincti, in leather girdles, V.: Hispano cingitur gladio, L.: cingor fulgentibus armis, V.: ense latus cingit, O.: cinctas resolvite vestes, O.: inutile ferrum Cingitur, V.: cinctae ad pectora vestes, O.: puer alte cinctus, i. e. ready, H.— Pass, to gird oneself, make ready, prepare: Cingitur in proelia, V.—To encircle with a garland, crown. tempora pampino, H.: tempora ramis, V. de tenero flore caput, O.—Of places, to surround, encircle, invest, enclose: civitas cincta Gallorum gentibus: flumen oppidum cingit, Cs.: urbe portus ipse cingitur: mare, quo cingi terrarum orbem fides, bounded, Ta.: cinxerunt aethera nimbi, covered, V.—Fig.: diligentius urbem religione quam ipsis moenibus, fortify.—In war, to surround, fortify, invest, beset, besiege: castra vallo, L.: equitatus latera cingebat, Cs.: urbem obsidione, to besiege, V. — Fig.: Sicilia multis undique cincta periculis, beset: flammā Reginam, envelope in the fire of love, V.—To escort, accompany: regi praetor et unus ex purpuratis latus cingebant, L.: cincta virgo matrum catervā, O.
    * * *
    cingere, cinxi, cinctus V TRANS
    surround/encircle/ring; enclose; beleaguer; accompany; gird, equip; ring (tree)

    Latin-English dictionary > cingō

  • 5 gladiātōrius

        gladiātōrius adj.    [gladiator], of gladiators, gladiatorial: ludus: pugnae: familia, a band of gladiators: munus, L.: consessus, spectators at a show of gladiators: locus, a seat in the show: corporis firmitas: animus, i. e. desperate, T.—As subst n. (sc. auctoramentum), the hire of a gladiator, L.
    * * *
    gladiatoria, gladiatorium ADJ

    Latin-English dictionary > gladiātōrius

  • 6 theātrālis

        theātrālis e, adj.    [theatrum], of the theatre, theatrical: consessūs.
    * * *
    theatralis, theatrale ADJ
    theatrical, of the_stage

    Latin-English dictionary > theātrālis

  • 7 cingo

    cingo, xi, nctum, 3, v. a. [cf. Gr kullos, kurtos;

    Lat. curvus, and clingo,

    Curt. Griech. Etym. p. 545 sq. ], to go round in a circle, to surround, encompass, environ, gird, wreathe, crown, etc. (class. in prose and poetry).
    I.
    Prop
    A.
    In gen.:

    quid autem interius mente? Cingatur igitur corpore externo,

    i. e. it must be enclosed in a body, Cic. N. D 1, 11, 27:

    non enim coronà consessus vester cinctus est, ut solebat,

    id. Mil. 1, 1; cf.:

    judicium insolitā trepidum cinxere coronă,

    Luc. 1, 321;

    tris (navīs) Eurus... Inhdit vadis atque aggere cingit harenae,

    Verg. A 1, 112: cincta serpentibus Hydra, id. ib 7, 658: pennae ritu coepere volucrum Cingere utrumque latus, to cover, Ov M. 6, 718, apio fasces et secto cingere porro, Col. 10, 371.—
    B.
    Esp.
    1.
    To surround the body with a girdle, to gird on (the sword), to gird; esp. freq in pass. with abl., to be girded, encircled with something. iam quasi zonā, liene cinctus ambulo, Plaut Curc. 2, 1, 5; Curt. 3, 3, 19; cf.:

    cui lati clavi jus erit, ita cingatur, ut, etc.,

    Quint. 11, 3, 138:

    ut cingeretur fluxiore cincturā,

    Suet. Caes. 45:

    Hispano cingitur gladio,

    Liv. 7, 10, 5; 38, 21, 13; Suet. Calig 49:

    ferro,

    id. Aug. 35: ense, Ov F. 2, 13: cingor fulgentibus armis, Verg A. 2, 749; 11, 188, 11, 536; his cingi telis, id ib. 2, 520: ense latus cingit, Ov F. 2, 784; cf. Stat. Th. 4, 41:

    cinctas resolvite vestes, Ov M. 1, 382. filios balteis,

    Vulg. Lev 8, 13.— Poet., in pass with acc. (cf. accingor, II., and Zumpt, Gr §

    458): inutile ferrum Cingitur,

    Verg. A. 2, 511: cinctaeque ad pectora vestes Bracchia docta movent, Ov M. 6, 59.—Without case: Syrinx, Ov M. 1, 695;

    puer alte cinctus,

    Hor. S. 2, 8, 10.—Hence, in late Lat. cinctus = armis instructus, armatus, armed, equipped, enrolled:

    cinctus in aliā militiā,

    Dig. 39, 1, 38; cf. ib. 39, 1, 25.—As a girding up of the Roman dress was necessary in pursuits requiring physical action, hence, cingor (cf accingor), to make one ' s self ready for any thing, to prepare:

    cingitur, certe expedit se,

    Plaut. Am. 1, 1, 152;

    cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus,

    Verg. A. 11, 486; cf.

    supra,

    Quint. 11, 3, 138; Hor S. 2, 8, 10; Ov. M. 6, 59.—
    2.
    To encircle with a garland or crown, to crown (freq., esp in the poets).
    a.
    Of the head:

    muralique caput summum cinxere coronā,

    Lucr. 2, 607; cf.

    Ov A. A. 3, 392 tempora floribus,

    Hor. C. 3, 25, 20;

    Verg A. 5, 71: spicis,

    Tib. 2, 1, 4 et saep.:

    comam lauro,

    Hor. C. 3, 30, 16; cf.:

    Graias barbara vitta comas,

    Ov. Tr. 4, 4, 78; Verg. A. 12, 163: de tenero cingite flore caput, Ov F 3, 254.— Poet.:

    Atlantis, cinctum assidue cui nubibus atris Piniferum caput et vento pulsatur et imbri,

    Verg. A. 4, 248; 7, 658; Prop. 4 (5), 1, 61.—
    b.
    To encircle other parts of the body:

    cujus lacertos anuli mei cingant,

    Mart. 11, 100, 2.—
    3.
    Of places, to surround, encircle, invest, enclose (the prevailing signif. in prose, esp. in the histt.; syn.: circumdo, claudo): (Tellus) oras maris undique cingens, Lucr. 6, 633; Cat. 64, 185; 64, 286:

    flumen Dubis paene totum oppidum cingit,

    Caes. B. G. 1, 38 provincia mari cincta, Cic. Fl. 12, 27:

    urbe portus ipse cingitur et continetur,

    id. Verr. 2, 5, 37, § 96 Zumpt:

    quod moenibus cingebatur,

    Tac. A. 13, 41:

    quae (terra) magnā ex parte cingitur fluctibus, speciem insulae praebet, etc.,

    Curt. 3, 1, 13; 8, 10, 23; Ov A. A. 2, 469: cingitur insula tribus millibus passuum, i.e. has a circuit of, etc., Plin. 6, 12, 13, § 32.— Poet.:

    cinxerunt aethera nimbi,

    covered, Verg. A. 5, 13:

    medium diem cinxere tenebrae,

    Sen. Herc. Fur. 939.— Trop.;

    diligentius urbem religione quam ipsis moenibus cingitis,

    fortify, Cic. N. D. 3, 40, 94.—
    4.
    In milit. lang., to surround a place or army for defence or in a hostile manner, to fortify, to invest, be set, besiege:

    coronā militum cincta urbs,

    Liv. 7, 27, 7: castra vallo, id 7, 39, 8 equites cornua cinxere. covered, id. 23, 29, 3:

    ultimum agmen validā manu,

    to cover, Curt. 4, 13, 30:

    urbem obsidione,

    to besieye, Verg. A. 3, 52;

    dextera cingitur amni,

    id. ib. 9, 469:

    (hostem) stationibus in modum obsidii,

    Tac. A. 6, 34:

    cingi ab armis hostium,

    Ov. P. 2, 8, 69; Tib. 2, 3, 37, Prop. 3 (4), 3, 42.—Trop Sicilia multis undique cincta persons. Cio. Imp. Pomp 11, 30.—
    5.
    To escort, to accompany inermi item regi praetor Achaeorum et unus ex purpuratis latus cingebant, Liv 32, 39, 8:

    dum latus sancti cingit tibi turba senatus, Ov P. 4, 9, 17: nec noscitur ulli, Agminibus comitum qui mode cinctus erat,

    id. Tr. 1, 5, 30:

    cincta virgo matrum catervā, id M. 12, 216, Vell 2, 14, 1,

    Tac. A. 1, 77;

    Sil 4, 448,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 322 —
    C.
    To peel off the bark around:

    cingere est deglabrare,

    Dig. 47, 7, 6 Pr, cf. Plin 17, 24, 37, § 234 sqq.

    Lewis & Short latin dictionary > cingo

  • 8 gladiatorium

    glădĭātōrĭus, a, um, adj. [gladiator], of or belonging to gladiators, gladiatorial.
    I.
    Adj.:

    ludus,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    certamen,

    id. de Or. 2, 78, 317: familia, a band or troop of gladiators, id. Sest. 64, 134; Caes. B. C. 3, 21, 4; Sall. C. 30, 7:

    munus,

    Suet. Caes. 10; 39; id. Tib. 7; 37; 40; id. Calig. 18; 26 et saep.:

    consessus,

    spectators assembled at gladiatorial shows, Cic. Sest. 58, 124; cf.

    locus,

    a place for witnessing the same, id. Mur. 35, 73:

    gladiatoria corporis firmitas,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    animus,

    i. e. desperate, Ter. Phorm. 5, 7, 71:

    ad munus gladiatorium edendum,

    Liv. 28, 21, 1:

    spectaculum,

    id. ib. § 2; Tac. A. 14, 17:

    Venus, i. e. clinopale, concubitus,

    App. M. 2, p. 121.—
    II.
    Subst.: glădĭātōrĭum, ii, n. (sc. praemium, auctoramentum), the hire or pay of gladiators, for which freemen engaged as gladiators in the public games:

    gladiatorio accepto decem talentis,

    Liv. 44, 31 fin.— Adv.: glădĭātōrĭe, in the manner of a gladiator:

    quae gladiatorie, quae lenonice faceret,

    Lampr. Comm. 15, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > gladiatorium

  • 9 gladiatorius

    glădĭātōrĭus, a, um, adj. [gladiator], of or belonging to gladiators, gladiatorial.
    I.
    Adj.:

    ludus,

    Cic. Cat. 2, 5, 9:

    certamen,

    id. de Or. 2, 78, 317: familia, a band or troop of gladiators, id. Sest. 64, 134; Caes. B. C. 3, 21, 4; Sall. C. 30, 7:

    munus,

    Suet. Caes. 10; 39; id. Tib. 7; 37; 40; id. Calig. 18; 26 et saep.:

    consessus,

    spectators assembled at gladiatorial shows, Cic. Sest. 58, 124; cf.

    locus,

    a place for witnessing the same, id. Mur. 35, 73:

    gladiatoria corporis firmitas,

    id. Phil. 2, 25, 63:

    animus,

    i. e. desperate, Ter. Phorm. 5, 7, 71:

    ad munus gladiatorium edendum,

    Liv. 28, 21, 1:

    spectaculum,

    id. ib. § 2; Tac. A. 14, 17:

    Venus, i. e. clinopale, concubitus,

    App. M. 2, p. 121.—
    II.
    Subst.: glădĭātōrĭum, ii, n. (sc. praemium, auctoramentum), the hire or pay of gladiators, for which freemen engaged as gladiators in the public games:

    gladiatorio accepto decem talentis,

    Liv. 44, 31 fin.— Adv.: glădĭātōrĭe, in the manner of a gladiator:

    quae gladiatorie, quae lenonice faceret,

    Lampr. Comm. 15, § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > gladiatorius

  • 10 reficio

    rĕ-fĭcĭo, fēci, fectum (AEDIFICIA REFACTA, Inscr. Orell. 3115), 3, v. a. [facio], to make again, make anew, put in condition again; to remake, restore, renew, rebuild, repair, refit, recruit, etc. (freq. and class.; syn.: renovo, restauro, redintegro).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    quidvis citius dissolvi posse videmus Quam rursus refici, etc.,

    Lucr. 1, 557 sq.:

    aliud ex alio reficit natura,

    id. 1, 263:

    ea, quae sunt amissa,

    Caes. B. C. 2, 15; 2, 16; cf.:

    arma, tela, alia quae spe pacis amiserat, reficere, Sall J. 66, 1: testamentum jure militari,

    to make anew, Dig. 29, 1, 9: reficere sic accipimus ad pristinam formam iter et actum reducere, hoc est, ne quis dilatet aut producat deprimat aut ex aggeret;

    longe enim aliud est reficere, aliud facere,

    ib. 43, 19, 3 fin.:

    reficere est, quod corruptum est, in pristinum statum restaurare,

    ib. 43, 21, 1:

    opus,

    Cic. Verr 2, 1, 54, § 142; cf.:

    Demosthenes curator muris reficiendis fuit, eosque refecit pecumā suā,

    id. Opt. Gen. 7, 19:

    aedes,

    id. Top 3, 15; so,

    aedem,

    Nep. Att. 20, 3:

    fana reficienda,

    Cic. Rep. 3, 9; Nep. Timol. 3:

    rates quassas,

    Hor. C. 1, 1, 17:

    templa Aedisque labentes deorum,

    id. ib. 3, 6, 2:

    muros, classem, portas,

    Caes. B. C. 1, 34 fin.:

    naves,

    id. B. G. 4, 29 fin.; 4, 31; 5, 1; 5, 11;

    5, 23: pontem,

    id. ib. 7, 35; 7, 53 fin.; 7, 58; id. B. C. 1, 41 al.:

    labore assiduo reficiendae urbis,

    Liv. 6, 1, 6 et saep.:

    copias ex dilectibus,

    to fill up, recruit, Caes. B. C. 3, 87:

    exercitus,

    Liv. 3, 10.—Of cattle:

    semper enim refice,

    Verg. G. 3, 70:

    ordines,

    Liv. 3, 70:

    si paulum modo res essent refectae,

    i. e. the army, Nep. Hann 1, 4:

    flammam,

    to rekindle, Ov. F. 3, 144:

    ignes,

    Petr. 136. —
    B.
    In partic.
    1.
    Econom. and mercant. t. t., to make again, i. e. to get back again, get in return (cf.:

    reddo, recipio): nemo sanus debet velle impensam ac sumptum facere in culturam, si videt non posse refici,

    Varr. R. R. 1, 2, 8:

    numquam eris dives ante, quam tibi ex tuis possessionibus tantum reficiatur, ut eo tueri sex legiones possis,

    Cic. Par. 6, 1, 45; Dig. 50, 16, 88:

    quod tanto plus sibi mercedis ex fundo refectum sit,

    Cic. Verr. 2, 3, 50, § 119:

    quod inde refectum est, militi divisum,

    Liv. 35, 1 fin. Drak.:

    pecuniam ex venditionibus,

    Dig. 26, 7, 39, § 8:

    impensas belli alio bello refecturus,

    to replace, defray, Just. 9, 1, 9. —
    2.
    Publicists' t. t.: reficere consulem, tribunum, praetorem, etc., to appoint anew, to reappoint, re-elect:

    tribunos, consulem,

    Liv. 3, 21:

    consulem,

    id. 10, 13:

    Voleronem tribunum,

    id. 2, 56:

    consul factus, refectus,

    Sen. Ep. 104, 9:

    praetorem,

    Liv. 24, 9:

    tribunos,

    Cic. Lael. 25, 96; Liv. 6, 36. —
    II.
    Trop
    A.
    In gen., to restore (very rare):

    in quo (naufragio rei publicae) colligendo, ac reficiendā salute communi,

    Cic. Sest. 6, 15. refecta fides, Tac. A. 6, 17.—
    B.
    In partic., of the body or mind, to make strong again, to restore, reinvigorate, refresh, recruit ( = recreare, renovare; freq. and class.).
    1.
    Of the body; constr. class. usu. with ex and abl. of disease, toil, etc.; rarely with ab and abl.:

    exercitum ex labore atque inopiā,

    Caes. B. G. 7, 32, 1:

    ad reficiendum militem ex jactatione maritimā, Liv 30, 29, 1: morbus ex quo tum primum reficiebatur,

    id. 39, 49, 4; cf.:

    milites hibernorum quiete a laboribus,

    Hirt. B. G. 8, 1:

    boves quiete et pabulo laeto,

    Liv. 1, 7:

    saucios cum cura,

    Sall. J. 54, 1:

    equos,

    Caes. B. C. 2, 42 fin.:

    vires cibo,

    Liv. 37, 24:

    Tironis reficiendi spes est in M. Curio,

    of curing, Cic. Att. 7, 3, 12:

    aciem oculorum,

    Plin. 37, 5, 17, § 66 (al. recipiat):

    stomachum,

    id. 32, 6, 21, § 64:

    lassitudines,

    id. 31, 10, 46, § 119:

    cum saltus reficit jam roscida luna,

    refreshes, revives, Verg. G. 3, 337:

    teneras herbas (Aurora),

    Ov. F. 3, 711:

    ego ex magnis caloribus in Arpinati me refeci,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 1:

    se ex labore,

    Caes. B. G. 3, 5 fin.; 7, 83:

    se ab imbecillitate,

    Plin. 26, 11, 68, § 109:

    necdum salis refectis ab jactatione maritumā militibus,

    Liv. 21, 26, 5;

    and simply with se,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    labore refici ac reparari videtur,

    Plin. Pan. 77, 6: ex vulnere refici, Tac. A. 13, 44 fin.:

    ex longo morbo,

    Sen. Ep. 7, 1. —
    2.
    Of the mind:

    nunc vester conspectus et consessus iste reficit et recreat mentem meam,

    Cic. Planc. 1, 2:

    me recreat et reficit Pompeii consilium,

    id. Mil. 1, 2:

    cum reficiat animos ac reparet varietas ipsa (dicendi),

    Quint. 1, 12, 4;

    so with renovare,

    id. 6, 3, 1:

    animum ex forensi strepitu,

    Cic. Arch. 6, 12:

    refecti sunt militum animi,

    Liv. 21, 25, 10:

    reficit animos Romanis,

    id. 42, 67 init.:

    non ad animum, sed ad vultum ipsum reficiendum,

    i. e. to cheer up, clear up, Cic. Att. 12, 14, 3:

    ad ea quae dicturus sum reficite vos,

    id. Verr. 2, 4, 47, § 105:

    refectā tandem spe,

    restored, renewed, Liv. 23, 26:

    rerum repetitio et congregatio memoriam judicis reficit,

    Quint. 6, 1, 1; cf. id. 4, prooem. § 6. — Hence, * rĕfectus, a, um, P.a., refreshed, recruited, invigorated; comp., refectior, Mart. Cap 2, § 139.

    Lewis & Short latin dictionary > reficio

  • 11 sessio

    sessĭo, ōnis, f. [id.], a sitting (Ciceronian).
    I.
    In gen.:

    status, incessus, sessio, accubitio, etc.,

    Cic. Off. 1, 35, 128; id. N. D. 1, 34, 94; plur.:

    sessiones quaedam,

    id. Fin. 5, 12, 35.—
    B.
    Concr., a seat, sitting-place:

    sessiones gymnasiorum,

    Cic. de Or. 2, 5, 20:

    Polemonis,

    id. Fin. 5, 1, 2.—
    2.
    The seat of the body, Cael. Aur. Tard. 3, 3, 50.—
    II.
    In partic.
    A.
    A sitting idly, a loitering, a tarrying in a place:

    sessio Capitolina,

    Cic. Att. 14, 14, 2:

    pigra sessio,

    App. M. 4, p. 148 fin.
    B.
    A sitting, session (syn. consessus);

    for discussion: pomeridiana sessio,

    Cic. de Or. 3, 30, 121;

    of a court: dies sessionum,

    Dig. 38, 15, 2, § 1.—
    C.
    A sittingbath, sitz - bath, = enkathisma, Cael. Aur. Tard. 5, 4, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > sessio

  • 12 talarius

    tālārĭus, a, um, adj. [talus, II.], of or belonging to dice:

    ludus,

    Cic. Off. 1, 42, 150:

    consessus in ludo talario,

    a gaming-house for dice-playing, id. Att. 1, 16, 3:

    lex,

    relating to dice-playing, Plaut. Mil. 2, 2, 9 (dub.; Ritschl, alearia).

    Lewis & Short latin dictionary > talarius

  • 13 theatralis

    thĕātrālis, e, adj. [theatrum], of or belonging to the theatre, theatrical:

    theatrales gladiatoriique consessus,

    Cic. Sest. 54, 115:

    operae,

    Tac. A. 1, 16:

    lascivia populi,

    id. ib. 11, 13:

    ad theatrales artes degeneravisse,

    id. ib. 14, 21:

    licentia,

    Suet. Dom. 8:

    lex,

    concerning the order of sitting in the theatre, Plin. 7, 30, 31, § 117; 33, 2, 8, § 32; Quint. 3, 6, 19:

    humanitas,

    i. e. feigned, spurious, id. 2, 2, 10:

    sermones,

    i. e. low, vulgar, Sid. Ep. 3, 13 fin.:

    omnes (montes) theatrali modo inflexi,

    in the form of a theatre, Plin. 4, 8, 15, § 30.

    Lewis & Short latin dictionary > theatralis

  • 14 theatrum

    thĕātrum, i, n., = theatron, a playhouse, theatre (cf.: scena, spectaculum, ludus).
    I.
    Lit.:

    num theatrum, gymnasia, porticus, etc.... rem publicam efficiebat?

    Cic. Rep. 3, 32, 44:

    theatrum ut commune sit,

    id. Fin. 3, 20, 67:

    castra munita... alterā (ex parte) a theatro, quod est ante oppidum,

    Caes. B. C. 2, 25; Nep. Reg. 2, 1:

    populi sensus maxime theatro et spectaculis perspectus est,

    Cic. Att. 2, 19, 3:

    aliquid totius theatri clamore dicere,

    id. ib.:

    consessus theatri,

    id. Tusc. 1, 16, 37:

    in vacuo laetus sessor plausorque theatro,

    Hor. Ep. 2, 2, 130; Ov. A. A. 1, 497:

    hos arto stipata theatro Spectat Roma potens,

    Hor. Ep. 2, 1, 60:

    Philippus in acie tutior quam in theatro fuit,

    Curt. 9, 6, 25; cf. Vitr. 5, 3, 1 sqq.; Verg. A. 1, 427; Liv. Epit. 48 fin.; Val. Max. 2, 4, 2:

    exeamus e theatro,

    i. e. cease to speak of actors, Cic. N. D. 3, 30, 74.—Of the Greek theatre, which served as a place for public meetings, Cic. Fl. 7, 16; Liv. 24, 39, 1; 33, 28, 4; Tac. H. 2, 80; Nep. Timol. 4, 2; Vulg. Act. 19, 29; 19, 31.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., any open space for exhibiting martial games, Verg. A. 5, 288; 5, 664.—
    2.
    Like our theatre, for the spectators assembled in a theatre, a theatrical audience:

    frequentissimum,

    Cic. Div. 1, 28, 59:

    consensus theatri,

    id. Phil. 1, 12, 30:

    tunc est commovendum theatrum, cum ventum est ad ipsum illud Plaudite,

    Quint. 6, 1, 52.— Plur.:

    qui (modi) totis theatris maestitiam inferunt,

    Cic. Tusc. 1, 44, 106; id. de Or. 3, 50, 196:

    tota saepe theatra exclamasse barbare,

    Quint. 1, 6, 45; cf.:

    spissa theatra,

    Hor. Ep. 1, 19, 41.—
    II.
    Trop., a place of exhibition, theatre, stage, for any public act:

    nullum theatrum virtuti conscientia majus est,

    Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    magno theatro (ea familiaritas) spectata est,

    openly, publicly, id. Fam. 12, 29, 1; cf.:

    quasi in aliquo terrarum orbis theatro versari,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 35; id. Brut. 2, 6:

    in theatro terrarum orbis esse,

    Curt. 9, 6, 21:

    optimus quisque praeceptor frequentiā gaudet ac majore se theatro dignum putat,

    Quint. 1, 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > theatrum

См. также в других словарях:

  • NASI — Herbr. Gap desc: Hebrew, proprie dictus est in hac gente Princeps seu Praeses Synedrii Magni seu Septuaginta unius viralis, alias et Caput consessus, a quo proxima dignitas erat Partis Synedrii, seu Principis secundi, quibus reliqui ordine suô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JUDICIA — in Rep. Rom. primum penes Senatum fuêrunt, ex lege Romuli, cuius meminir Dion. Halic. quod eriam longo rempore sub Consulibus observatum. Donec C. Sempronius Gracchus Tr. Pl. lege latâ, ea ad solos Equires transtulit, postquam paucis ante Annis… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LYCIARCHAE — Graece Λυκιάρχαι, apud Strab. l. 14. p. 665. Ε᾿ν δὲ τῷ συνεδρίῳ, πρω̈τον μὲν Λυκιάρχης αἱρεῖται, εἶτὰ ἄλλαι αρχαὶ αἱ τȏυ συςτήματος δικαςτήριά τε ἀποδεικνυται κοινῆ. In concilio primum creatur Lyciarcha i. e. Lyciae Princeps tum reliqui eius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PRINCIPES Provinciae — Graece πρωτεύοντες κατὰ τὴν ἐπαρχίαν, apud Strabonem, dicebantur, qui in Ludis publicis praesidebant, cuiusmodi erant Α᾿σιάρχαι in Actis, c. 19. v. 31. quos non male Actorum Interpres, Asiae Principes reddit, Item Lyciarchae, Syriarchae,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • chambre — Chambre, Semble qu il vienne de Camera. Une chambre à coucher et à dormir, Cubiculum, Thalamus, AEdes. Homme de chambre, Cubicularius. Chambre bien clere, Illustre cubiculum vsque in vesperum, B. La premiere chambre, Salutatorium cubiculum,… …   Thresor de la langue françoyse

  • Johann Georg Geret — (* 20. August 1694 in Roth; † 25. August 1761 in Crailsheim) war ein deutscher evangelischer Theologe und Pädagoge. Leben Geboren als Sohn des Pastors Johann Samuel Geret, war er der jüngere Bruder von Christoph Heinrich Andreas Geret und stammte …   Deutsch Wikipedia

  • Reiske — Reiske, Johann Jakob, berühmter Gräzist und Arabist, geb. 25. Dez. 1716 in Zörbig bei Halle, gest. 14. Aug. 1774 in Leipzig, studierte seit 1733 in Leipzig besonders das Arabische, seit 1738 in Leiden Arabisch und Griechisch, kehrte 1746 nach… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • AECHMALOTARCHAE — Graecô nomine, Gap desc: Hebrew Hebr. Principes exilii seu captivitatis; etiam Capita tribuvum, Esr. c. 1. v. 5. et c. 8. v. 16. et c. 9. v. 1. dicti sunt apud Hebraeos, qui Populo in captivitate Babylonica detento praefuêre. Ipsa einim… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ASSISA et ASSISIA — ASSISA, et ASSISIA voces recentioribus Scriptoribus crebro usurpatae. Dicuntur autem Assisae Comitia publica, conventus et consessus proborum hominum, a Principe vel Domino feudi electorum, qui pro tribunali ius dicunt, lites dirimunt, de rebus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAMERA Spirensis — supremum Imperii tribunal, instituta est a Meximiliano I. Cum enim vagum saepius esset Consilium Aulicum et Caesar ipse Germaniae provincias prius obire cogeretur, nanc in Gallia Italiaque haberet quod ageret, factum inde, ut causarum decisiones… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»